Hamd alemlerin Rabbi, Rahman ve Rahim, Din gününün Maliki Allahü Teala (cc)’ya mahsustur. Salat ve selam alemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Peygamber (sav) Efendimize, aline, ashabına ve tüm Müslümanların üzerine olsun.

Ahid kelimesi A-H-D kökünden gelmekte olup lügatte ‘’Kuvvetli söz, yemin, vasiyet, bilerek bir şeyi yapacağına azmetmek, birine söz vermek, adamak, hayatını bir şeye yönlendirmeye karar vermek ve nihayet bağlamak’’ gibi manalara gelmektedir. ‘’Akit, Misak ve Vaad’’ gibi kelimeler ‘’ahd’’ kelimesinin yerine kullanılabilen kelimelerdendir. Ahd kelimesindeki bir incelikte; halden hale değişen durumlarda ve zor şartlara rağmen sözünden dönmemek manasıdır.

Terkipte kullandığımız ‘’Vefa’’ kelimesi ise; vaadini yerine getirmek, sözünü tutmak, tamamlamak, hakkını vermek gibi manalara gelmektedir.
Ahde Vefa bütün varlıklarda en büyük haslettir. Esasen kamil manada ‘’ahdine vefa’’ gösteren zat; bütün varlıkları yaratan Allahü Teale (c.c)’dır. Nitekim bir ayet-i kerime’de Allahü Teala (c.c) şöyle buyurmaktadır.
 

Dediler ki: ‘’Sayılı günlerin dışında, ateş asla bize değmeyecektir. ‘’ Deki: ‘’Allah katından bir ahid mi aldınız? -ki Allah asla ahdinden dönmez- Yoksa Allah’a karşı bilmediğiniz bir şeyi mi söylüyorsunuz? (Bakara Suresi 80. Ayet)

Bütün varlıklar ‘’ahde vefa’’ üzerine var olmuşlardır. Nitekim bizim cansız diye bildiğimiz varlıklar bile vaadinden caymazlar. Nitekim bir ayet-i kerime’de Allahü Teala (cc) şöyle buyurmuştur:

Deki: ‘’Siz mi yeri iki günde (iki evrede) yaratanı inkar ediyor ve O’na ortaklar koşuyorsunuz? O, alemlerin Rabbidir.’’ O, dört gün içinde (dört evrede), yeryüzünde yükselen sabit dağlar yarattı, orada bolluk ve bereket meydana getirdi ve orada rızık arayanların ihtiyaçlarına uygun olarak rızıklar takdir etti. Sonra duman halinde bulunan göğe yöneldi;ona ve yeryüzüne, ‘’İsteyerek veya istemeyerek gelin’’ dedi. İkisi de, ‘’İsteyerek geldik, dediler’’. (Fussilet Suresi 9-10-11. Ayetler)

Yerle ve gökler var olduklarından bu yana Allahü Teala (cc)’nın kendilerine verdiği bütün emirleri hafiyen ifa ederler asla itiraz ve isyana sapmazlar. Yerle ve göklerden sonra ahdine vefa gösteren varlıklar; meleklerdir.

 ‘’Bir zamanlar Rabb’in meleklere:  < Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım> demişti. (Melekler): ‘’A!.. Orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birisi mi yatacaksın? Oysa biz seni överek tespih ediyor ve seni takdis ediyoruz’’ dediler. (Rabb’in: < Ben sizin bilmediklerinizi bilirim> dedi. (Bakara Suresi 30. Ayet)

 ‘’Göklerde ve yerde bulunan canlılar ve melekler büyüklük taslamadan Allah’a secde ederler (boyun eğerler) (Nahl Suresi 49. Ayet)

Meleklerin asla Allahü Teala (cc)’ya isyan etmedikleri ve daima ibadet halinde bulundukları kat’i nasslarla sabit olan bir haikattir. Meleklerden sonra hem akıl hem de nefis sahibi olan peygamberlerde ahde vefa gösteren varlıklardır. Nitekim bir ayet-i kerime’de Allahü Teala (cc) şöyle buyurmaktadır;